Trainingsopbouw

Hypermobiele paarden Deel 3: Duurzaam en gezond trainen van je hypermobiele paard

Karen Rohlf legt Liesbeth het verschil uit tussen teveel meebewegen met je paard en gecentreerd en gefocust zijn, en wat dat met Cocoa doet :o)

 

(Dit is deel 3 van de 3-delige serie over Hypermobiele paarden. Lees ook deel 1 en deel 2 voor nog veel meer inzichten en tips)

In de voorgaande delen van deze serie heb je kunnen lezen over mijn ervaringen en training met Kubus, mijn lieve, vrolijke en overmatig lenige vos (deel 1) en over anatomische en biomechanische inzichten (deel 2). In dit laatste deel vind je nog meer tips en inzichten over het opleiden en trainen van hypermobiele paarden en geeft bovendien mijn eigen mentor Karen Rohlf nog aan aantal tips.

Even vooraf: zorg er altijd voor dat je paard zo goed mogelijk pijnvrij is en laat je paard eventueel eerst door een gespecialiseerd dierenarts en/of bewegingstherapeut/osteopaat/chircopractor/fysiotherapeut nakijken en behandelen. Zo weet je wat je aandachtspunten moeten zijn in de training.

 

Algemene trainingstips en dagelijks management

bijdrage van Margreet van den Berg van Sportpaarden Massage Intens

Margreet van den Berg komt als masseur steeds vaker hypermobiliteit tegen en heeft bovendien zelf een Friese merrie die hypermobiel is. Zij is dus zowel masseur en ervaringsdeskundige en wil de onderstaande tips graag delen:

Core stabiliteit en nog eens core stabiliteit!
De training voor een hypermobiel paard bestaat 90% uit de basis: werken aan verticale balans en core stabiliteit. Zorg dus eerst dat je paard zijn romp recht tussen schouderbladen kan houden. Zorg dat de hals recht tussen de voorbenen is en voorkom teveel stelling - dan nog liever helemaal recht! Hierdoor wordt het gewicht over de beide voorbenen goed verdeeld. 

Train met de hals op lengte en neusje eruit. Door de lengte in de hals kan het voorbeen naar voren, krijgt achterbeen de ruimte eronder te slingeren en kan je paard zijn buikspieren aanspannen, rug bollen en schoft liften. En als hij actief genoeg is …. trek je door deze lengte van oor tot staart ook als het ware alle bochten uit je paard. Je paard gaat dan vanzelf voorwaarts neerwaarts zonder op de voorhand te vallen.

Als de core stabiliteit redelijk is bevestigd, dan pas oefenen met zijwaarts. Doe je dit te snel, dan zullen deze paarden zich snel verbuigen als gevolg van hun souplesse. Doordat hypermobiele paarden makkelijk kunnen compenseren en verbuigen, is er snel sprake van spierblokkades. Opgehoopte spierspanning door hypermobiliteit kan onregelmatigheid, blessures en zelfs op ataxie lijkende symptomen veroorzaken. Wees hier heel alert op. Je soepele paard kan opeens heel stijf aanvoelen. Regelmatig laten masseren helpt heel veel. 

Goede opbouw van trainingssessies
Geef je paard daarom ook meer tijd om los te werken in je training. Train in een ontspannen tempo, niet overtempo want dan verzuren de spieren snel. Liever langzaam opstarten dan hardlopen en “doodlopen”. Door moeheid verliest je paard snel zijn balans en coördinatie dus het is van belang om te stoppen of een pauze in te lassen vóórdat je paard moe wordt. Hypermobiele paarden kunnen onzeker en gespannen zijn, als gevolg van hun instabiliteit en overbelaste spieren. No stress! Voorkom spanning. Hou je training dus simpel en vooral leuk. Geef aan het einde van je rit door middel van een goede cooling down de spieren de gelegenheid om afvalstoffen en melkzuur af te voeren en weer tot rust te komen.

Geen bijzet!
Longeren? Doe dat zonder bijzet want door de bijzet gaat je slangenpaard juist compenseren in plaats van de juiste balans te vinden. Richt de hals steeds recht voor de schouders. Gaandeweg wordt dat steeds makkelijker en loopt je paard op eigen benen in verticale balans.

Door naast mijn paard te lopen en hem dan mijn hand te laten volgen naar voren, leer ik mijn paard de hals te verlengen en met neusje eruit de hals recht tussen schouders te dragen. Valt mijn paard over schouder naar buiten? Dan vraag ik haar met mijn hand om de de hals recht voor het lichaam te plaatsen. Ook aan de hand voorkom ik het vragen van teveel stelling want zodra ze in balans is plaatst ze de achterbenen vanzelf beter onder haar lichaam.

Het nut van zonder zadel rijden
Zonder zadel kun je heel goed voelen waar je paard scheef gaat en zak je niet mee met je zadel. Je moet zelf midden op de rug blijven en kan onbalans van je paard niet compenseren door op je linker of rechterbeugel te steunen. Je kunt beter de balans van je paard voelen en zal je paard ook vanzelf minder snel uit balans laten raken. Dit vraagt wel een onafhankelijke en lichte zit. Oefen veel in stap!

Spelen en rennen in de wei
Word je paard veel opgejaagd? Probeer de situatie zo te regelen dat dat wordt voorkomen.
Een aanvulling van mijn kant (Liesbeth): Speelt hij veel en wild? Let dan op dat het niet de spuigaten uit loopt en dat het risico op uitglijders wordt ingeperkt. Bij gladde bodems is het bijvoorbeeld handig als de hoeven scherpe randen hebben.

Supplementen
Doordat spieren meer aangesproken worden zijn supplementen zoals vitamine E en magnesium soms behulpzaam. Silicium versterkt collageen. Vermijd voer met teveel suikers.
Aanvulling van Liesbeth: Let op! Goed voerbeleid kan goede training niet vervangen!

 

Dressage Naturally: Een trainingswijze waarin alles samen komt! 

bijdrage van Karen Rohlf van Dressage Naturally - From Partnership to Piaffe (www.dressagenaturally.net)

Last but zeker not least: Natuurlijk heb ik ook mijn mentor Karen Rohlf om haar ervaringen gevraagd en toen ik haar beschrijving van een hypermobiel paard las moest ik direct lachen: dit is zooooooooo Kubus!

Karen bekijkt - net als ik - het leven met en trainen van paarden en hun ruiters vanuit een positief en holistisch perspectief. Dus niet alleen vanuit fysiek oogpunt maar ook vanuit wat er in het hoofd van paarden omgaat en hoe dat werkt in de communicatie tussen paard en mens. 

Dit is wat zij schrijft:

Ik ben zo blij dat dit onderwerp eens in de schijnwerpers staat! Hypermobiele paarden kunnen waanzinnig fijn zijn om te rijden maar ze kunnen een echte uitdaging zijn om te trainen. Wat Liesbeth schrijft in deel 1 van deze blogserie slaat de spijker op zijn kop en ik deel graag mijn gedachten over het trainen van zulke paarden.

“Wriggling out of things”
Hypermobiele paarden, en dan vooral degenen met een uitbundige expressieve persoonlijkheid, kunnen meesters zijn in het “wriggling out of things”. Je moet je heel bewust zijn van compensatie en van vermijdingsgedrag.  Zulke paarden kunnen soms heel handig zijn in het omzeilen van de essentie van een gymnastische oefening terwijl het tegelijk toch heel goed voelt voor de ruiter! (Oh dear!! Dit is zoooooo Kubus!!) 

Precisie en een een opmerkzame begeleiding of video opnamens kunnen enorm behulpzaam zijn om de training (letterlijk!) op het goede pad te houden. 

Betrek eerst zijn brein …
Het is heel belangrijk om tijdens de training te zorgen dat zo’n paard echt met zijn aandacht bij de ruiter blijft en dat hij echt mentaal en emotioneel met de ruiter verbonden blijft. Zorg er dus voor dat hij goed weet wat van hem verwacht wordt. Geef hem ook de gelegenheid om zelf verantwoordelijkheid te nemen. Vooral over het behouden van richting, de “line of direction”, want als je zijn brein op het goede spoor hebt dan krijgt hij zijn voeten ook op het goede spoor. Als hij loopt én denkt in dezelfde richting - rechtuit in hoofd én lijf - dan is het makkelijker voor de ruiter om eventuele fysieke onbalans of scheefheden aan te passen. Veel scheefheden worden veroorzaakt of erger gemaakt doordat paarden niet duidelijk weten wat er gevraagd wordt of doordat ze niet echt betrokken worden bij het spel en daardoor ongemotiveerd zijn. Als je dat hiaat in de samenwerking eerst verbetert dan wordt het rechtrichten en in balans brengen van zijn “wiggly body” veel makkelijker.

Natuurlijk is er een stadium tijdens het proces waarin hij zijn verantwoordelijkheid leert om de “line of direction” te behouden, waarin hij “all over the place” is. Werk rustig door die chaos heen en neem de tijd om je paard echt te leren om jouw focus te volgen. Het is uiteindelijk vele malen beter als hij zelf je focus gaat volgen dan dat je voortdurend veel hulpen moet gebruiken om hem “bij elkaar”, “op koers” of “in balans” te houden. Het is niet alleen onmogelijk om je hypermobiele paard recht te houden, het maakt juist de scheefheid en kans op compensatie patronen groter!

… dan efficiënt zijn met rechtrichten …
Als je er klaar voor bent om het het lichaam van je paard specifieker te gaan rechtrichten, dan moet je daar zelf eerst een helder beeld van hebben. In het programma van Dressage Naturally leg ik helder uit hoe je kan experimenteren met verschillende combinaties van ontspanning, energie en balans om een “Sweet Spot” te vinden. Dat is de plek waar het precies goed voelt. De plek waar je niets hoeft te veranderen, geen voortdurende hulpen hoeft te geven of een houding hoeft “vast te houden”. Daar kan je genieten en “actief neutraal” zijn (actief, omdat je wel mee moet bewegen met je paard, en neutraal, omdat je dan geen hulpen geeft of je paard hoeft te begrenzen).

Ik leer ruiters om te spelen met verschillende niveaus van ontspanning, energie en balans, om zo voor elk afzonderlijke paard de beste combinatie te vinden. Met hypermobiele paarden zou ik ervoor zorgen om zo efficiënt mogelijk te zijn in het vinden van de Sweet Spot en daar ook steeds zo dicht mogelijk bij in de buurt blijven. Dus minder tijd experimenteren en meer tijd precies in balans. 

Je moet dus heel precies zijn in het beeld en gevoel dat je zoekt én je moet handig zijn in het vinden van de Sweet Spot. Want als je die plek vindt waar hij in balans is en waar jij actief neutraal kan zijn, dan kan je paard zelfstandig zo doorlopen en hoef je niet iets “vast te houden” of voortdurend in te grijpen. Dit is dus een echte uitdaging voor jou als ruiter!

… en dan hem sterker maken en het leuk houden!
Als jij en je hypermobiele paard die Sweet Spot vinden (mentaal, emotioneel en fysiek) dan moet je de tijd nemen om de spieren te ontwikkelen die bij die balans en core-stability horen. Daarnaast kan cavalettiwerk en buitenrijden helpen als je het werk voor een extravert en expressief paard interessant wil houden. Als paarden een echt doel hebben - in tegenstelling tot herhalende rijbaan rijden - helpt dat ze ook om zichzelf meer recht te trekken.

Dit is allemaal een echte uitdaging maar het is het waard om hierin te investeren. Je behoudt hiermee je atletische paard op lange termijn gezond!

 

Tot slot
Zoals jullie weten ben ik (Liesbeth) zelf Licensed Dressage Naturally Instructor en ik kan je uit eerste hand verzekeren dat de werkwijze die Karen hierboven in het kort beschreef met Kubus echt goed werkt.

En, voor ons allebei heel belangrijk: het is een leuke en positieve manier van trainen!

Kijk op www.sporthorsemanshipunited.nl onder het kopje Dressage Naturally om meer te weten te komen over de online cursus "Finding the Sweet Spot of Healthy Biomechanics" of over het lidmaatschap van de Dressage Naturally Monthly Support groep.

Delen? Doen! Dankjewel!

Ik ben iedereen die een bijdrage heeft geleverd ontzettend dankbaar! Ik heb er zelf veel van geleerd en met mij vele anderen! Samen kunnen we veel van onze paarden sterker, gezonder en blijer maken en dat is waar het uiteindelijk om gaat!

Wil je deze serie delen? Zeker doen!
Hier zijn de links van alle drie delen:
Deel 1: Ik heb een “hypermobiel” paard. Wat nu?
Deel 2: Anatomie en biomechanica van hypermobiele paarden
Deel 3: Duurzaam en gezond trainen van je hypermobiele paard

Vermeld a.u.b. deze bron erbij: Liesbeth Jorna - Sport & Horsemanship United - www.sporthorsemanshipunited.nl


Hypermobiele paarden Deel 2: Anatomie en biomechanica van hypermobiele paarden

Liz VanRoss, Liesbeth en Belem

(Dit is deel 2 van de 3-delige serie over Hypermobiele paarden. Lees ook deel 1 en deel 3 voor nog veel meer inzichten en tips)

In het eerste deel van dit drieluik over hypermobiliteit heb ik je verteld over hoe ik omga met de hypermobiliteit van mijn paard Kubus. Over oefeningen die helpen en over dingen die we beter kunnen vermijden. Omdat er veel reacties kwamen van ruiters die hun paard hierin herkenden heb ik gemeend dat het behulpzaam zou zijn om nog meer kennis en tips te verzamelen. In dit tweede deel komen twee experts in anatomie en biomechanica aan het woord.

Duik je mee de diepte in over wat er gebeurt in het lichaam van hypermobiele paarden?

 

Hypermobiliteit, blessurerisico’s en de rol van fascia

Correcte training is noodzakelijk om de blessurerisico’s van hypermobiele paarden te beperken. Geen stress en een goede lichaamshouding zijn een belangrijk uitgangspunt. Vooral verticale balans, voldoende bewegingsvrijheid in de bovenlijn en hals én een ruiter die goed in balans zit zijn voorwaarden voor succes. 

Het vervelende is dat het ontstaan van blessures vaak een sluipend proces is dat pas echt opgemerkt wordt als het paard pijn, kreupelheid, verzet, onwil, gebrek aan motivatie of vervelend gedrag begint te vertonen.

Dat zit zo: Bij beweging van het paard worden de fascia geprikkeld om zich aan te gaan passen aan de belasting. Niet alleen de pezen en ligamenten maar ook de fascia in en om de spieren en verder in het hele lichaam, van top tot teen. Als een paard dus al lange tijd in een verkeerde houding beweegt zullen zijn fascia - en zelfs zijn hele basishouding - zich daarop hebben aangepast. Dan is meestal hulp van een therapeut nodig om het paard in staat te stellen een nieuwe manier van bewegen te gaan ontwikkelen. Als de training daarna niet aangepast wordt zullen de problemen echter ook weer terugkeren. Als dweilen met de kraan open zeg maar. 

Ik heb een aantal experts die veel weten van het lichaam van het paard naar hun mening en ervaringen gevraagd en die wil ik graag hier met jullie delen.

 

Grote paarden - lange hefbomen - grote belasting - passende training

Bijdrage van Elizabeth VanRoss van Normandy Equine, ervaren revalidatietrainer, bewegingstherapeut en certified Masterson Practitioner

Elizabeth VanRoss (zie foto bovenaan) noemt een paard hypermobiel als hij zijn in zijn lichaam en gewrichten meer bewegingsruimte heeft dan normaal. Zij ziet verschillende oorzaken hiervoor: genetische aanleg, erfelijkheid, blessures, collageentekort, slappe spieren, etcetera...

Grote paarden - lange hefbomen - grote belasting
De meest voorkomende oorzaak die ik tegenkom als bewegingstherapeut voor paarden, is maat. Ik heb veel heel grote paarden gezien, vooral die groter dan 1.70m, die last hebben van nadelen van hypermobiliteit. De maat van het paard wordt vaak verward met kracht en stabiliteit. Het is waar dat grote paarden sterk zijn, maar zelfs de kleinste Shetlander kunnen qua kracht verassend sterk zijn. De waarheid is dat in de voorbereiding van paarden voor de sportprestaties die we van ze vragen geldt: hoe groter het paard, hoe meer aandacht en tijd we moeten besteden aan hun fysieke ontwikkeling.

Als het paard sterk is en daarnaast hypermobiel, dan kan hij vaak de indrukwekkende beweging laten zien die we graag uitbuiten in de sport. We zien dit vaak gebeuren in de dresuurwereld: jonge paarden die gepushed worden om indruk te maken met hun enorme bewegingen voordat de spierkracht en stabiliteit van het skelet voldoende is ontwikkeld. Deze paarden hebben moeite om hun lichaam te stabiliseren en de spanning die dit zowel mentaal als fysiek oplevert leidt tot tot het vastlopen in het systeem. Paarden die normaal gesproken op hun best en sterkst zouden moeten zijn op de leeftijd van 15 jaar worden zo op jonge leeftijd al kapot gemaakt.

Grote paarden hebben lange hefbomen. Het skelet is groot en de afzonderlijke beenderen zijn langer dan in kleinere paarden. De benodigde spieren zijn dan ook groter en het kost meer tijd om die voldoende op te bouwen. Als er geen rekening wordt gehouden met de tijd die nodig is om voldoende sterke bespiering te ontwikkelen om die hefboomkrachten aan te kunnen dan is het pad naar blessures onvermijdelijk.

De belangrijke rol van cybernetische spieren
Het is traditie in de paardenwereld om paard veel en hard te laten werken. "Voorwaarts, voorwaarts, meer been, meer been!" is een veel gehoord advies van instructeurs. Er is weinig aandacht voor hoe de ontvanger van deze mensenwensen - het paard - de mentale en fysieke druk moet verwerken van deze trends in de paardenwereld. De waarheid is dat voorwaarts werken een verandering veroorzaakt in de bespiering van het paard, maar hij zal niet de kracht en flexibiliteit van zijn cybernetische spieren ontwikkelen. Dat zijn de spieren die intensief bezenuwd zijn en die de houding van het paard bepalen en stabiliseren. Als ruiters op de hoogte zouden zijn van het belang van de cybernetische spieren zouden zij juist deze kunnen ontwikkelen. Daardoor wordt de verfijnde motorische coördinatie mogelijk die nodig is voor de zwaardere dressuuroefeningen en voor de complexe proprioceptische vereisten voor springen (proprioceptie is het vermogen van een dier om de positie en houding van het eigen lichaam en lichaamsdelen waar te nemen).

De cybernetische spieren liggen het dichts bij het skelet en om ze te ontwikkelen zijn kalme bewuste bewegingen nodig van zowel paard als ruiter. Door de paarden spectaculair en voorwaarts te overhaasten krijgen ze niet de gelegenheid om balans te vinden. Ze overlopen zichzelf en in een poging om zichzelf overeind te houden ontstaan compensatie en spanning in het lichaam. Doordat het paard zo'n moeite moet doen om zichzelf in balans te houden kan hij zijn cybernetische spieren niet goed gebruiken en is hij aangewezen op het aanspannen van zijn grote bewegingspieren. Zijn bewegingen zullen stijf en strak worden, of - wat je veel bij hypermobiele paarden ziet - juist slap en wiebelig. Dat beeld wordt naarmate langer op deze manier gereden wordt steeds erger.

Traditionele training vs. wat een hypermobiel paard nodig heeft
Het ontwikkelen van bespiering voor athletische prestaties is een kunst! Het ontwikkelen van de geest van het paard zodat hij weet hoe hij zijn spieren moet gebruiken is een kunst!

Mensen zoals wij - die bezig zijn met de training van athletische paarden - moeten leren hoe je je paard leert om zijn lichaam zo te gebruiken dat ze ook kunnen wat wij van ze vragen. We moeten hun lichaamsbewustzijn, coördinatie en balans ontwikkelen en vervolgens hun kracht en uithoudingsvermogen. Dat geldt zowel voor recreatieve buitenritten zijn of sport op het hoogste niveau.

Of je paard hypermobiel is of juist het tegenovergestelde, het is vooral belangrijk dat we begrijpen dat de tradities in paardentraining niet altijd bedacht zijn vanuit de gedachte wat goed is voor het paard maar vooral vanuit datgene wat het makkelijk maakt voor de ruiter. Wetenschap is bezig onze werkwijze in het voordeel van de paarden te veranderen. Tegelijk vergroot dat de veiligheid voor de ruiters.

Mijn beste advies voor IEDEREEN in de paardenwereld is je bij alle trainingsmethoden altijd af te vragen WAAROM? Blijf dat vooral altijd vragen: WAAROM?

 

Anatomische verschijnselen en schade aan weefsels

bijdrage van Zefanja Vermeulen van Equine Studies, deskundige op het gebied van dissecties en bouw van skeletten (www.equinestudies.nl)

Zefanja Vermeulen heeft veel bekendheid gekregen door de bijzondere inzichten die zij deelt uit de vele dissecties die zij (samen met Sharon May Davis) doet. Ook zij krijgt hierbij te maken met hypermobiliteit en ze zegt er dit over: 

 

Als ik kijk naar de definitie van Hypermobiliteit dan betekent dat te veel beweeglijkheid.
Als een paard hypermobiel is zijn banden en pezen te soepel. Gewrichten krijgen daardoor niet genoeg steun en worden te beweeglijk. Als je let op de  bewegingsruimte van de gewrichten dan zie je vaak een losse ongecontroleerde beweging. De gewrichten buigen ver door en/of overstrekken. Het beste is het te zien aan de schouder, elleboog en voorknieën en ook de knieën achter en de hakken.

Als ik tijdens de dissectie paarden zie met Hypermobiliteit dan is er veel kleurverschil in pezen en banden. Met name in de benen.
Normaal zijn deze wit van kleur maar bij materiaal wat niet gezond is wordt het meestal wat bruinig van kleur (zie pijlen op de foto hieronder). Die bruine kleur duidt erop dat de pees onder enorme druk heeft gestaan. Als ze gescheurd zijn dan komt er ook vetweefsel in de door de schade ontstane ruimte en dan is de kwaliteit erg verminderd.

 

Bijkomend effect als banden en pezen niet meer optimaal functioneren, is de grote kans op gewrichtsschade. Op het moment dat banden te los zijn is er kans op osteoartrose en schade aan het kraakbeen door wrijving van de gewrichten op elkaar.

Training
Als je hypermobiliteit vermoedt dan moet je de training aanpassen. Er zijn in deel 1 van deze blogserie al veel do’s en don’ts genoemd en wat Zefanja betreft is vooral het werken op cirkel een “no go”.

 

 

Ik hoop dat je inmiddels al veel meer inzicht hebt gekregen in hoe we goed om kunnen gaan met onze superlenige paarden. In deel 3 van deze serie gaan we verder in op hoe je je hypermobiele paard op een gezonde en duurzame manier kan trainen. Stay tuned!

Delen? Doen! Dankjewel!

Ik ben iedereen die een bijdrage heeft geleverd ontzettend dankbaar! Ik heb er zelf veel van geleerd en met mij vele anderen! Samen kunnen we veel van onze paarden sterker, gezonder en blijer maken en dat is waar het uiteindelijk om gaat! 

Wil je deze serie delen? Zeker doen!
Hier zijn de links van alle drie delen:
Deel 1: Ik heb een “hypermobiel” paard. Wat nu?
Deel 2: Anatomie en biomechanica van hypermobiele paarden
Deel 3: Duurzaam en gezond trainen van je hypermobiele paard

Vermeld a.u.b. deze bron erbij: Liesbeth Jorna - Sport & Horsemanship United - www.sporthorsemanshipunited.nl

Vraag het gratis Ebook "Dressuur Meets Welzijn" aan! 

Wil je meer weten over mijn visie op opleiden en trainen van paarden? In het Ebook "Dressuur Meets Welzijn" neem ik je mee door een aantal belangrijke elementen van gezonde en effectieve training. 

KLIK HIER OM HET EBOOK NU AAN TE VRAGEN!

 


Hypermobiele paarden Deel 1: Ik heb een “hypermobiel” paard. Wat nu?

 

(Dit is deel 1 van de 3-delige serie over Hypermobiele paarden. Lees ook deel 2 en deel 3 voor nog veel meer inzichten en tips)

 

Ik ben niet zo van het stickers op paarden plakken. Stickers zijn al gauw een oordeel. Aan een sticker kleeft een verwachting en niets is zo bepalend voor het succes van je paard als de verwachting die je van hem hebt. 

Liever kijk ik naar wat er echt in het hier en nu voor me (of onder me) staat. Dat is wat het is. En dat neem ik dan als uitgangspunt voor wat ik ga doen in training van dat paard. Want wat IS hoeft niet uit te sluiten wat KAN.

Maar eerlijk is eerlijk, nu heb ik toch echt zelf een paard dat duidelijk meer van elastiek is dan alle andere die ik ooit heb gehad. Kubus mag je in vergelijking met Ivo, Matador, Bresila-Jane, Rio en zelfs mijn gummibal Skoki echt wel een wiebelig en overmatig soepel paard noemen. Als iemand van mijn paarden de sticker “hypermobiel” opgeplakt zou mogen krijgen is hij het. 

 

Wat maakt dat ik hem hypermobiel noem?

Hij heeft enorm lange benen waar hij best slordig mee is. Hij maakt grote lange passen die zomaar eens ongelijk qua lengte en richting kunnen zijn als zijn balans even verandert. Hij zet zijn benen niet naar voren maar slingert ze echt naar voor. Lekker losjes mag je wel zeggen en zo voelt het ook als je erop zit. Zijn ietwat weke kogelgewrichten en losse rug maken dat hij zelfs nog comfortabel zit als hij uit balans loopt. Eerlijk gezegd vind ik die lange losse bewegingen best fijn, maar de keerzijde is dat hij zo los in zijn lichaam is dat dat hem ook wel kwetsbaar maakt. 

De balans is ook een dingetje: hij loopt in een S bocht en is nogal instabiel. Kort samengevat is hij in zijn lichaam rechtsgebogen maar in zijn hals en nek linksgebogen. Als je hem van achter bekijkt in draf loopt hij echt scheef over 3 sporen: zijn linkerachterbeen spoort met het rechtvoorbeen als je er niets aan doet.

Zijn hals kan hij makkelijk helemaal dubbelklappen naar links of rechts en zijn nek knikt gemakkelijk door waardoor hij gemakkelijk achter de loodlijn loopt. Bij spelen met cavaletti, sprongetjes en aanleren van zijwaartse bewegingen van voor- en of achterhand, zoals bijvoorbeeld overschenkelen, merk je dat hij nog niet zo in de gaten heeft wat die lange achterbenen doen en kost de coördinatie hem nog moeite. 

 

Zijn karakter helpt ook mee :o)

Naast die overdosis lossigheid ben ik eigenlijk voor hem gevallen vanwege zijn karakter en uitstraling. Ik houd wel van extraverte paarden met een mening of eigen idee. Kubus’ gezicht is een open boek. Je kan gemakkelijk zien wat er in hem omgaat en daarbij doet zijn lijf ook gelijk met alles mee.  

Is hij echt met me in verbinding, dan doet hij echt moeite en let hij enorm op. Maar vindt hij het moeilijk of heeft hij een ander idee, dan laat hij dat ook snel en soms uitbundig duidelijk weten … of hij geeft gewoon helemaal niet thuis.

 

Consequenties van lichaamsbouw 

Kubus is echt gebouwd als een modern sportpaard: vrij smal, hoog op de benen, soepele grote bewegingen, veel lengte in het lichaam en een opwaarts gerichte hals. Het bindweefsel van dergelijke paarden is veel flexibeler dan van ouderwetser type paarden. Weliswaar is hij dus heel soepel en beweegt hij makkelijk, maar hij mist stabiliteit en kracht en zal dus eerder moeten compenseren. Bij langdurige onbalans of scheefheid kan dit leiden tot verstrakkingen in de fascia en spieren en tot blokkades en scheefheden in bijvoorbeeld wervelkolom en bekken. Met dergelijke flexibiliteit en instabiliteit moeten pezen, banden en gewrichten alles opvangen en deze worden dan gemakkelijk overbelast. Met name blessures aan de tussenpees en checkligamenten komen regelmatig voor, alsmede artrose aan het kogelgewricht.

"De stabiliteit van een gewricht wordt geregeld door ligamenten en spieren. De ligamenten regelen de passieve stabiliteit, dus in rust, en de spieren de actieve stabiliteit, dus in beweging. Bij een hypermobiel paard is die stabiliteit vaak minder. Als de spieren slap zijn en de ligamenten ook, dan wordt de beweging van een gewricht niet op het normale punt gestopt. Het gewricht kan dan verder door bewegen.” 

 

“Ze hebben moeite om hun lijf in balans te laten lopen, ze zakken erg makkelijk met hun gewicht een beetje naar links of naar rechts. Dit vertaalt zich in het over de schouder weglopen, hun onderhals er wat uitduwen en een achterhand die niet in één lijn met de voorhand beweegt. Vaak is er geen sprake van een typische links- of rechtsgebogenheid, deze paarden lijken eerder een soort slang. De schouder naar links, de romp naar rechts en de achterhand weer naar links. Je wordt er als ruiter gek van!”

Aldus osteopaat en chiropractor Marjorie Westerhof in dit artikel

 

Training van mijn hypermobiele Kubus

In het geval van Kubus kan ik dus wel zeggen dat zowel zijn lichaam als zijn gedrag “all over the place” zijn als je één en ander niet een beetje in goede banen leidt. Ik moet dus in de trainingsopbouw op een paar dingen wel goed letten.

Rekening houden met de zwakste schakel
De toename van conditie en spierkracht moet liefst in evenwicht zijn met de toename balans en stabiliteit. Want als hij heel stoer en sterk wordt zonder die stabiliteit is de kans dat de zwakste schakels in zijn lichaam blessures op gaan open. Ik zorg dus wel dat hij geleidelijk in conditie toeneemt maar geleidelijk is ook goed genoeg. Krachtiger stappen - de “powerwalk” - is één van de dingen die we daarbij meenemen, want krachtige stevige passen maken vraagt iets heel anders van zijn lichaam dan lekker losjes en slap die benen naar voren slingeren. Ook rijden we bij buitenritten regelmatig stukken op de harde weg om het steviger worden van de bindweefselstructuren in zijn benen te stimuleren.

Symmetrie en stabiliteit
De S-bocht moet er zoveel mogelijk uit. Hoe symmetrischer hij beweegt, hoe meer stabiliteit en hoe minder compensatie binnen zijn lichaam. Dat betekent veel aandacht voor het ontwikkelen van de vertikale balans: zorgen dat hij zijn zwaartepunt zoveel mogelijk midden tussen zijn linker en rechter benen houdt. Zodat zijn lichaam beter uitgelijnd wordt, de aanleuning aan beide zijden gelijk wordt en ik zelf ook in het midden boven zijn wervelkolom zit. 

We hebben inmiddels een goede communicatie ontwikkeld voor het naar links of naar rechts verplaatsen van de voor- en/of achterhand in beweging. Die communicatie - en natuurlijk mijn eigen balans - gebruik ik om hem te helpen vertikale balans te vinden. Nieuwsgierigheid is daarbij allerbelangrijkst, want ik kan zijn balans niet afdwingen. Hij moet op eigen benen in balans lopen, zonder voortdurende begrenzing of ondersteuning door de ruiter. Alleen op die manier worden de mulitifidi, de kleine spiertjes die zijn wervelkolom stabiliseren sterker en zijn "houdinggeheugen" meer bevestigd. Door middel van uitproberen ontdekken we wat succesvolle aanpassingen zijn die ervoor zorgen dat hij symmetrie en balans kan vinden.

Op het matje
Bij het verzorgen en opzadelen maak ik met al mijn paarden er een gewoonte van dat ze stil staan met hun voeten op een mat. In het geval van Kubus vraag ik hem ook om zijn voorvoeten daarbij naast elkaar te zetten, want zijn default stand is schots en scheef. Ook hierbij gaat het om het trainen van de multifidi en tevens van zijn proprioceptie (zijn bewustzijn van de positie van zijn lichaam en benen). Dit gaat nu al steeds makkelijker en hij houdt het ook al langer vol. 

Hoefslag of binnenhoefslag
Zijn default lichaamspositie in beweging is dat hij zijn achterhand naar rechts buigt en leunt op de linkerschouder. Eén van de dingen waar ik om denk is dat we op de rechterhand meestal op de binnenhoefslag rijden zodat we dat niet versterken. Vaak plakken paarden namelijk met de schouder aan de omheining en dat zou zijn onbalans versterken. Op de linkerhand daarentegen is dat juist een voordeel omdat hierdoor zijn voorhand rechter voor de achterhand loopt.

Schouderbinnenwaarts - “the mother of all exercises”
Een specifiekere oefening die ook langzamerhand vruchten af begint te werpen is “the mother of all exercises” - de schouderbinnenwaarts. Ook de iets minder schuine versie - "shoudervoor" heeft steeds vaker als resultaat dat hij daarna nog even echt "door het midden" loopt, heel stabiel en ritmisch.

Kalme en regelmatige arbeidsgangen
Het is verleidelijk om een paard met zulke enorme gangen ook groot te laten lopen, maar daarbij krijgen de gewrichten, banden en pezen wel veel te verduren. Dus het rijden in een totaal niet spectaculair maar heel regelmatig en kalm arbeidstempo is belangrijk. Daarmee wordt stabiliteit (continuïteit van de balans) ook makkelijker. Veelvuldige overgangen tussen de arbeidsgangen zonder balansverlies werken heel mooi. Ook kaarsrecht halthouden of achterwaarts en weer kaarsrecht vertrekken staan vaak op het menu, net als cavalettiwerk en lage sprongetjes vanuit een regelmatig tempo. 

 

Oefeningen om te vermijden

Er zijn ook een aantal dingen die ik vooralsnog vermijd of slechts weinig doe in de training. 

  • Souplesse oefeningen zoals slangenvoltes. Daarvoor moeten we eerst veel meer stabiliteit hebben in de vertikale balans linksom, rechtsom en rechtuit. Ik ben met mijn andere paarden juist gewend om veel souplesse oefeningen te doen, met name in de warming up, maar dat is met Kubus nu nog contraproductief.
  • Spectaculaire bewegingen en veelvuldig en lang verruimen vraag ik ook nog niet. Ook hiervoor moet de stabiliteit eerst veel beter zijn anders levert dit veel belasting op voor de kwetsbaardere structuren zoals bijvoorbeeld de tussenpees en checkligamenten.
  • Kleine voltes rijden met een hoog tempo. Ook daar komt de stabiliteit en balans al snel in het geding. In kalm tempo kan het wel maar ook met mate. Simpele lijnen zoals grote voltes, grote acht, gebogen lijn (de “shallow loop”) hebben nu de voorkeur.
  • Dingen eindeloos herhalen! Zoals ik al zei is Kubus extravert en zit hij vol ideeën. Hij is ook snel verveeld, dus ik houd de oefensessies binnen een training heel duidelijk en kort. Als hij eenmaal lekker stabiel loopt en dan echt zijn “groove” vindt is er kans om meer dingen achter elkaar aan te plakken en heb je de rit van je leven!

Een fascinerende reis!

Ja, Kubus is dus wel hypermobiel te noemen in zijn lichaam en extravert en eigenzinnig van karakter, maar wat een mogelijkheden zijn er om samen verder te ontwikkelen! Wat een mooie kans geeft hij mij om weer heel andere keuzes te maken in de training dan met de andere paarden.
Nee, ik zie het dus niet als een sticker met negatief oordeel! Hij is wat hij is en wie hij is en hij barst van de mogelijkheden! 

 

Delen? Doen! Dankjewel!

Ik ben iedereen die een bijdrage heeft geleverd ontzettend dankbaar! Ik heb er zelf veel van geleerd en met mij vele anderen! Samen kunnen we veel van onze paarden sterker, gezonder en blijer maken en dat is waar het uiteindelijk om gaat!

Wil je deze serie delen? Zeker doen!
Hier zijn de links van alle drie delen:
Deel 1: Ik heb een “hypermobiel” paard. Wat nu?
Deel 2: Anatomie en biomechanica van hypermobiele paarden
Deel 3: Duurzaam en gezond trainen van je hypermobiele paard

Vermeld a.u.b. deze bron erbij: Liesbeth Jorna - Sport & Horsemanship United - www.sporthorsemanshipunited.nl

 

Vraag het gratis Ebook "Dressuur Meets Welzijn" aan! 

In het Ebook "Dressuur Meets Welzijn" neem ik je mee door een aantal belangrijke elementen van gezonde en effectie training. 

KLIK HIER OM HET EBOOK NU AAN TE VRAGEN!

 


Je paard heeft geen idee! Grondwerk helpt!

Hoe meer je je paard leert in grondwerk, hoe makkelijker het rijden!

Licht aan de hulpen en fluitend zijgangen rijden? Het begint in grondwerk!

Gedrags issues met je paard? Grondwerk is de beste manier om je achterstand in horsemanship in te halen

Ik wist niet wat ik nog niet wist, maar nu weet ik dat grondwerk alles met je paard makkelijker kan maken.

 

Je paard heeft GEEN IDEE!

Onze paarden hebben geen keus over de situatie waarin ze leven. Het zijn kudde-, prooi- en vluchtdieren. Naast de primaire levensbehoefte van fysieke gezondheid zijn sociale relaties en een gevoel van veiligheid en zelfvertrouwen hun allergrootste behoefte. 

Zodra wij mensen in de buurt komen maken wij deel uit van de sociale omgeving van het paard, maar paarden hebben GEEN IDEE waarom wij ze vragen bepaalde dingen te doen! Ze hebben GEEN IDEE van onze drijfveren, verwachtingen en ambities, zelfs al zouden deze geheel in het belang van het paard zijn. Ze zijn ons niets verschuldigd en als wij mensen op dat paard willen rijden - en ik ben zo’n mens - zijn wij het aan hen verschuldigd om het ze zo makkelijk mogelijk te maken.

 

Naar een "nieuw normaal" voor paarden en ruiters

Toen ik nog in de – laten we zeggen – traditionele paardenwereld actief was, wedstrijden reed, de instructeurs opleiding van de KNHS deed en zelfs jarenlang als ZZ-licht dressuurjury optrad, drong het meer en meer tot me door dat er iets cruciaals ontbrak.

Ik vond het eigenlijk helemaal niet normaal dat zoveel ruiters gefrustreerd raken door gebrek aan dagelijks plezier, vooruitgang of herhaald lage scores. Of dat er zo vaak angst is bij paard of ruiter. Of dat er gevechten plaatsvinden tussen ruiter en paard en paarden op hun kop krijgen omdat ze “het” niet doen of “stout” zijn. 

Het meest verdrietig is dat zoveel ruiters uiteindelijk hun droom met hun paard zien vervliegen en hem verkopen naar een onzekere toekomst … om soms vervolgens weer in dezelfde valkuil te lopen met het volgende paard. Dat is niet alleen jammer voor het paard overigens. Het is ook jammer voor de ruiter … en vaak niet nodig.

 

Paarden met mensenproblemen

Ik krijg dagelijks te maken met paarden die in de problemen zijn gekomen doordat ze zich bang, onzeker en onbegrepen voelen. Doordat ze hun eigenaar of trainer niet begrijpen en door fysieke problemen veroorzaakt door de manier van trainen. 

Het zijn vaak juist de paarden met de meeste potentie en paarden die sensibel zijn en het heel graag goed willen doen, die emotioneel, mentaal en/of fysiek het allemaal niet bij kunnen houden. 

Ik ontmoet paarden die in hun hoofd, hart en/of lichaam overnomen zijn, hun zelfvertrouwen hebben verloren of “ongewenst” gedrag (ook ongewenst door het paard meestal!) zijn gaan vertonen. 

En dat is helemaal niet altijd omdat mensen kwaad willen! Het is doorgaans een kwestie van geen andere wegen kennen. In de reguliere paardensport leren ruiters over het algemeen zeer weinig over de natuur en het gedrag van paarden, laat staan hoe ze daar op een positieve manier gebruik van kunnen maken. 

Ik ben daar ook geweest en ben flinke uitdagingen tegen gekomen. “Been there, done that!” Maar ik was ook nieuwsgierig naar hoe het anders kon en ben sindsdien niet meer gestopt met verder leren. 

 

Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg 

Als je als ruiter opmerkt dat je paard iets niet kan, niet wil, niet durft of niet naar wens doet, of je verliest het plezier, dan sta je op een belangrijk keuzemoment: 

Blijf je hetzelfde doen met hetzelfde resultaat of ga je onderzoeken hoe je je paard kan helpen?

 

"Paard, hoe kan ik je helpen"

Omdat onze paarden geen vrije keuze hebben en geen idee hebben van onze wensen, is het onze verantwoordelijkheid om ze te helpen zodat ze blij en succesvol kunnen zijn als rijpaard. En dat niet alleen: je houd je paard, toch? Dan wil je hem toch ook graag helpen om de beste versie van zichzelf te worden zodat je samen geweldige dingen kan doen?

Als je vanuit die positieve mindset samenwerkt, opleidt en traint, dan heb je alle dagen plezier met je paard. Ook als het eens anders gaat dat je van te voren hebt bedacht. En dat is niet alleen voor recreatieruiters belangrijk maar het is zeker zo belangrijk als het je dagelijkse werk is! En helemaal als je prestaties van je paard gaat vragen, want als je paard zich top voelt presteert beter!

 

Met een voorbereiding vanaf de grond is alles met rijden makkelijker

Bij het opleiden van je rijpaard is een goede voorbereiding het halve werk! 

Om samen een succesvolle combinatie te worden en om dagelijks samen plezier te beleven is het nodig om in de samenwerking, communicatie en coördinatie te investeren. Grondwerk geeft enorm veel mogelijkheden om dat leerproces te versnellen. Zoals in het KNHS magazine Paard & Sport werd gezegd: “Grondwerk is de beste manier om je achterstand in horsemanship in te halen”. 

Je kan grondwerk toepassen bij het starten van een paard maar net zo goed als je al op hoog niveau rijdt en je wil je paard iets nieuws leren of een “gat in zijn opleiding” vullen.

 

Wat kan je allemaal opbouwen met grondwerk?

  • Harmonie en partnerschap ontwikkelen
    Het opbouwen van een ontspannen relatie zodat je paard je kent, aardig vindt en vertrouwt. En zodat jij hem goed kent en daardoor weet hoe je hem het beste kan helpen om succesvol te zijn.
  • Lichtheid aan de hulpen en nieuwe bewegingen
    Het uitleggen van hulpen aan je paard zodat hij op een lichte hulp direct de juiste respons geeft is super belangrijk voor het rijden. Ook is het fijn als hij als hij handig wordt en weet wat hij moet doen met zijn lichaam en benen. Niet alleen voor “go” en “ho” maar ook achterwaarts, zijwaarts, de voorhand en de achterhand verplaatsen, opletten waar hij zijn voeten neerzet en de positie van hoofd en hals. Lichtheid aan de hulpen en een goede coördinatie geven jou een je paard een enorme voorsprong als je erop zit! En minstens zo belangrijk: als ruiter ontwikkel je met grondwerk de vaardigheid om bewust met minimale maar effectieve hulpen te werken
  • Een gezonde biomechanica ontwikkelen
    Om duurzaam gezond en blessurevrij te blijven als rijpaard is het belangrijk om je paard een gezond bewegingspatroon aan te leren. Een bewegingspatroon met de juiste mix van ontspanning, energie en balans en waarbij hij zijn lichaam optimaal kan gebruiken. Zodanig dat je niet voortdurend die buitenteugel eraan hoeft te houden of voortdurend moet drijven.
  • Smart hacks aanleren voor de dagelijkse omgang
    Behalve doelgerichte grondwerkoefeningen gericht op het rijden, kan je je paard ook een heel aantal dingen leren die de dagelijkse samenwerking makkelijker en leuker maken. Met het gedrag van je paard krijg je immers elke dag te maken! Je kan hem leren kalm stil te staan, aan een los touw naast je te lopen en nog veel meer maar ook fun stuff waar je samen plezier aan beleeft.

Vraag de gratis "Grondwerk film" aan! 

In de film Groundwork Exercises for Riding with Lightness kan je meer dan 20 voorbeelden zien van grondwerkoefeningen over de hierboven genoemde thema’s. Met drie verschillende paarden zie je oefeningen in verschillende stadia van ontwikkeling. Daarbij wordt uitgelegd waarom we die oefeningen doen en op welke punten je moet letten. VRAAG DE FILM NU AAN EN GA ZELF AAN DE SLAG!

 

STUDIETIP: In de Workshopserie Blokkadevrij Trainen leer je alles wat je moet weten over de psychologie van je paard, over gezonde en ongezonde beweging, over je eigen trainers' mindset  en nog veel meer absoluut onmisbare kennis!

 


Van angst en stress naar onbevangen rijden, een voorbeeld van hoe het WEL kan

Hoe een cadeaubon voor een uur les bij Liesbeth uiteindelijk
de onbevangen blijdschap in paardrijden weer terugbracht in mij.
Gastblog van Mira J.

Gewoon doen? Hoe dan?

In 2017 botste ik voor de zoveelste keer tegen mezelf aan: Paardrijden … Ik heb het toch altijd gekund? … Gewoon doen!
Na  mezelf moed in te praten, bekroop mij toch weer de angst voor het ergste. In het verleden had ik door een aantal ongelukken met het paard angst opgebouwd. Dat ik een gezin heb en een bedrijf, plus dat ik jarenlang niet heb gereden maakte het er niet makkelijker op.

 

Het verhaal van Nicole

Mijn dochter reed regelmatig op Nicole. We hadden Nicole laten beleren op een stal. Op een dag was mijn dochter helaas vergeten om goed na te singelen. Toen ze wilde aanspringen in galop ging het helemaal mis. Het zadel ging schuiven. Mijn dochter viel en het zadel belandde onder de buik van Nicole. Dikke trauma voor dochter en paard!

Gelukkig is mijn dochter er goed vanaf gekomen, maar ze besloot kort daarna te stoppen met rijden vanwege de spanning. Nicole bleef ook gespannen. Als de beugel los schoot wilde ze vluchten, omdat dat haar herinnerde aan die traumatische belevenis.

 

Verkopen of jezelf en je paard een nieuwe kans geven?

Ik stond voor de box van Nicole. Ik dacht “dan verkopen we haar maar”. Weg met de angst.
Tegelijk besefte ik dat dat niets op zou lossen. Nicole is zo’n fijne merrie en ik verlangde zo naar de onbevangenheid in paardrijden!

En toen kreeg ik van een vriendin voor mijn verjaardag een cadeaubon voor een uur les bij Liesbeth Jorna.

 

Het begin van de verandering! 

De eerste les bij Liesbeth dacht ik “Wauw! Wat is dit mooi!” ook al snapte ik er nog niet veel van. Wel wist ik: Dit wil ik gaan snappen! Mijn oude denken moest om!
Liesbeth keek mij aan na een paar lessen en zei: “We gaan ervoor dat je straks een bomproof paard hebt! En dat je weer met plezier kan rijden.” Dat ontroerde mij … 

Stap voor stap leerde Liesbeth mij om met Nicole helemaal terug te gaan naar het begin. Nicole en ik hadden het “opnieuw beleren” allebei nodig. Samen gingen we bouwen aan een vast fundament van vertrouwen.

Friendly Game +++

Los in de bak was de start. Staart hoog in de lucht! Waar zijn we?! Nicole mocht zelf even rondkijken en daarna mocht ik proberen om contact te maken. “Loop maar naar haar billen toe”.
Liesbeth leerde me om mee te gaan waar Nicole ging zodat er harmonie ontstond en we elkaar beter leerde kennen. De “friendly game” volgde. Zo geweldig! Als je paard dat eenmaal doorheeft!! Ze leren te ontspannen in plaats van vluchten als iets spannend is.
Zo maakten we zoveel dingen weer okee voor Nicole … maar ook voor mij! Ik leerde hoe ik zelf Nicole kon helpen om te kiezen en te ontspannen.

De friendly game begon klein en werd steeds groter. Tot Nicole zelfs grote zakken aan haar beugels had hangen en ik op een dag languit op haar rug lag. Als een Pennymeisje, zonder zadel, met mijn neus in haar manen en mijn voeten op haar billen.

 

Iedere les een nieuw cadeautje

Iedere les maakte ik een nieuw cadeautje open. Verrassingen waarmee ik met Nicole weer een stap verder kwam.
Eerst de friendly game +++ zodat ze nergens meer angst voor had, toen grondwerk om de communicatie op te bouwen, toen opnieuw - maar nu echt! - zadelmak en bitwijs maken, toen zelf weer erop …

Nu twee jaar later ben ik zo dankbaar voor het proces wat ik met Nicole heb doorgemaakt bij Liesbeth. Nu stap ik op Nicole en ben ik weer even kleine Mira. Ik geniet met volle teugen van het helemaal okee zijn met mijn paard!

Liesbeth dankjewel!!

mira-nicole-galop

Noot van Liesbeth

“Long term commitment” en leren om het ZELF te doen maken het hele verschil!

Het traject dat Mira, Nicole en ik met elkaar zijn aangegaan was echt bijzonder! Ik wil hierbij Mira een enorm compliment geven voor haar commitment om dit traject aan te gaan en zodanig door te zetten voor langere tijd dat “real magic happens”! 

In de praktijk zoeken veel mensen de quick fix maar juist door de tijd te nemen en geen enkele stap over te slaan die je paard of jij nodig hebben, is het mogelijk om fundamentele veranderingen te bereiken waar je bij aanvang alleen maar van kan dromen. 

En dat is nu juist wat Mira wel heeft gedaan! Van een hoop negatieve bagage, onzekerheid, onbegrip en angst naar ontspanning, een vertrouwensband en plezier. Belangrijk was dat Mira alles echt zelf heeft gedaan! Haar vermogen om de gemoedstoestand van Nicole te “lezen” en te begrijpen, haar timing, de vaardigheid om passende oefeningen te kiezen, haar rijvaardigheid en last but zeker not least de vaardigheid om zelf haar gemoed en lichaamstaal te beheersen zijn hierdoor zo enorm gegroeid! Je op een positieve manier een weg zoeken door de blokkades en trauma’s naar een fijn te rijden paard - dát is nou echt horsemanship! 

 

En hoe gaat het nu met Mira en Nicole?

Nu is Mira begonnen met haar volgende jonge Friese merrie zelf op te leiden en zadelmak te maken. En hoe het rijden gaat met Nicole? Kijk maar naar de beelden! Ze is ontspannen, kalm, energiek en fijn te rijden. Dus nu gaan we verder naar verfijning in het rijden, naar meer balans en wie weet wat voor leuke dingen nog meer! We worden hier allebei zo vrolijk van!

 

TIP: In de Workshopserie Blokkadevrij Trainen leer je alles wat je moet weten over de psychologie van je paard, over gezonde en ongezonde beweging, over je eigen trainers' mindset  en nog veel meer absoluut onmisbare kennis!

 


Fenja Täuber - Recommended Trainer Sport & Horsemanship United

3 weeks with Liesbeth Jorna - All about doing less and getting more

Fenja Täuber - Recommended Trainer Sport & Horsemanship United

by Fenja Täuber, Recommended Trainer Sport & Horsemanship United, May 2019 (www.pferde-leicht.de)

A clear starting point

Liesbeth welcomed me and my two horses Conrad & Charlie for three weeks at her place in the Netherlands. Right at the beginning, Liesbeth and I defined my goals for the stay. I wished to improve my riding skills with Conrad, especially in stepping up to more collection. Furthermore, I was hoping to gain more confidence with my 5-year-old Charlie towards riding him. We started with a checkup session with both of my horses online (= on a line) to get an impression where we are at.

Searching for a “next level” Sweet Spot of Healthy Biomechanics

In these first lessons, I learned how to bring them in a real Sweet Spot on a circle. They were both stretching but aligned on a straight line while walking on circle. So Liesbeth taught me how to really see the difference.
Understanding where the Sweet Spot on the circle really is made it easy for me to support them to sustain it. And furthermore, learning how to change the alignment while travelling without disturbing their forward movement was very important to me. Liesbeth gave me an idea of how little I have to do to change their movement when I really go in an active neutral state in between.
My horses gave me the best feedback because they started moving way more free, supple, energetic and engaged. In a short time (2-3 days) their way of moving really improved. Wow! I was impressed and it made me realize that everything needed was already underneath the surface.

I was blown away by the number of things I already learned about myself and my horses in the first two days and was curious about the progress in my remaining time with Liesbeth.

Learning smart exercises to improve Conrad’s alignment

We focused on finding the Sweet Spot and a straight horse during the first ride with Conrad.
I figured out that my horse should be wanting to maintain the SS by himself. I thought I would be doing this already but noticed that I always had helped him a little tiny bit.
Through exercises like Drunken SailorLittle Serpentines, Best Symmetrical Me, Thinking of Hindlegs and Opposite Reins (give the rein the horse takes and take the rein the horse gives) Liesbeth showed me different ways to find this alignment without compensation.
In a few lessons I was able to find it quicker and quicker. The key was to be very precise about what I want without micromanaging. So it was time to go on.

The training “Menu”

Liesbeth introduced a really nice image for a training session to me.Take it like a menu with a lot of different dishes and ingredients. There is a main dish - the part you really like to work on - and a starter and dessert to prepare and finish it up with. You can have several main dishes in one session and in between you give your horse a break. For example: relaxed walk or just standing still, a fast run for fun, getting off, some jumps or something silly he likes to do.

An independent Trainer’s Mindset and choosing my own patterns

To be able to make progress it is important to have a plan for each day. Well, your plan can always change because of different circumstances but if you focus on your goals then you can go on very fast. I like that Liesbeth was pushing me to my edges. Next to guiding me within my lessons, she supported me in sharpening my trainer mindset.Meaning that I took main responsibility in deciding the goal for each day and training.In that way, I can continue with that mindset in my own training at home by myself, without anyone guiding me all the time.  I learned to think in patterns to create the main dish of the menu and got a lot of ideas for exercises from Liesbeth to invent more patterns. So that in the future I will be able to make wise choices for my training plans. „When you choose the right pattern, the pattern will do the work for you“.

You can choose different patterns that will all help to improve one topic. For example, for Conrad is was all about collection. Within the short breaks between the patterns you have the possibility as well to reflect on the last round and to look into improving the upcoming one. And very important, choose to finish at the best try of the day. I needed to remind myself to make smart decisions.

Riding Charlie appeared much easier then expected!

Finishing at the best try makes my horse put even more effort in the upcoming day and helps him stay motivated and myself as well. It´s worth it. This was also a very important point for riding my young horse Charlie. Together with Liesbeth we were able to make huge steps forward. Listening carefully to what he really needed gave him enough space and time to progress and grow. We could become confident with each step together.

The Dream Aids

In the first riding lesson with Charlie, Liesbeth started to explain how she would do the first steps. At that moment I was thinking: “I know what to do, I have been starting so many young horses.“ My ego came in my way and the moment I noticed this I got really sad and emotional. Liesbeth handled this situation great. She encouraged me and made me see that I already had been doing a lovely preparation with him so far. She told me Charlie is like a white sheet of paper. Right from the beginning, I am able to teach him my dream aids.
And this was so worth it to listen to! Three days later I was able to start cantering him just from intention and stop him by exhaling plus stop riding. Charlie was very relaxed from the start and able to do walk trot and canter on straight line and do a trail ride in the end. 

Thank you so much Liesbeth, that you opened my mind at this moment, by simply asking me about my dream aids and the phases afterwards.From now on I will always keep the following phases in my mind:(1) intention,  (2)seat, (3) slight leg, (4) leg „Ping“, (5) voice or (6) stick. I had to be very precise and focused so my dream would come true. This reminded me again that everything with horses is about reflecting yourself.

Liesbeth told me that my basics are really really good and showed me how I can go on and build on them. She gave me a new feeling of how little I have to do to improve things and how important it is to know in each moment exactly what I want and to always praise the YES-Moments.

Positive training

I really appreciated that I could participate in all the lessons and courses Liesbeth gave these three weeks.  I could gain lots of new ideas for myself and my teaching. While being an auditor I had the exercise to train my positive mindset. Meaning when you see somebody working with a horse, first ask yourself what you like about them. Second, think about adjectives you would also like the horse to have in his movement.

New theoretical insights

I loved all the theoretical background I got. For example: To get to know how to train the physical shape of the horse while staying in a positive training scale. I also got a real clear picture about lateral movement, how they work, what they can improve and how horse and rider have to move.

Finding the feel of exercises

Very important I find the active exercises without a horse. They help to understand an exercise better or to just find the right feel for a movement. That is something I want to involve in my own training. One picture is stuck to my mind: let the water keep flowing while it runs through a tunnel underneath you. That means don’t let you and your horse’s energy get stuck in an exercise, be able to flow freely through it.

An amazing experience

Liesbeth I am so happy that our trails crossed. Thank you so much for telling me, that I am on the right way. No Trainer before was able to give me such a clear feedback about my own skills. You helped me seeing more clearly where my strengths are and what I still need to focus on to improve. I have seen you helping so many different riders and horses to become a better team. You are able to not just give them a concept about what to do but also bringing their biggest challenges to the surface and helping them through it. For me it is very valuable to have somebody on my side with a lot of horse knowledge, a long term teaching experience, a very powerful didactic, an open mind, really being authentic, living with positive vibes, and having so much fun while you do what you like.

 

You brought me a huge step further and I would always do this intensive training again.

When telling me that you will recommend me as a trainer, I felt so honored and would have never expected this. Liesbeth, thank you so much for this support.

Learning is a lifelong journey and I want you to be part of mine!

Fenja

www.pferde-leicht.de

------------------

From Liesbeth:

It was a total joy to share 3 weeks with you Fenja and thank you so much for your beautiful words! You proved to be such a skillful horsewomen and rider and your horses clearly love you. It was amazing to see how quickly you and your horses developed in this short time. I credit this to your positive mindset, the high level of communication and wonderful relation with Conrad and Charlie that you already had to start with, and of course to your Dressage Naturally studies. You are very welcome to come again and then we'll start where we left of: with zig-zag halfpasses and flying leadchanges :o)

Everything comes from and returns to relaxation. Thank you Conrad and Charlie

P.S. Does this sound like something you would want to do too?

Are you an ambitious learner, trainer, rider or educator and do you want to boost your knowledge and skills in (sort of) the same way as Fenja did? Study with me for a few weeks and bring you own horse? I do this only very occasionally and only with highly motivated students, but if you really want this, then let me know!


Rio, de start van een revalidatietraject. Wat doen we precies en waarom?

Totaal ongepland is een nieuweling aan onze familie toegevoegd: Raskanio, kortweg Rio.
Hij kwam per toeval op ons pad, 12 jaar oud, afkomstig uit Letland/Litouwen, nog maar een jaar geleden geruind en met wedstrijdervaring op Intermediair 1 niveau.

 

Het eerste dat opviel: zijn ademhaling is niet okee!

Zijn trainer mij zag spelen met Skoki en vroeg of ik hem zou kunnen helpen met het oplossen van schrikachtigheid en een onzuivere stap bij Rio. Long story short … Ik heb een uurtje met hem gespeeld en merkte dat er van alles niet helemaal in orde was maar dat hij heel graag alles goed wil doen en begrijpen. Zijn enorm vriendelijke karakter sprak ons zo aan dat we hem hebben gekocht! 

Het eerste wat mij opviel toen ik hem zag was dat hij helemaal strak stond. Zijn spieren voelden aan als steen hij haalde heel oppervlakkig adem. Hij was enorm bang om fouten te maken, had een enorm hoog niveau van “learned helplessness” en een groot gebrek aan zelfvertrouwen. Kijkend naar zijn lichaam droeg hij zijn hals als een tuiger, liep met een holle rug en zijn stap was lateraal. Op foto’s was kissing spines aangeetoond.
In deze toestand werd hij getraind om op internationaal niveau te presteren. Het behoeft denk ik niet veel toelichting om te begrijpen dat hij er echt niet best aan toe was!

Waar de toenmalige eigenaar dacht hem als leermeester voor een ambitieuze jonge ruiter te verkopen zag ik een revalidatieproject! Maar … op het moment dat ik dit verhaal schreef was hij inmiddels een maand bij ons en hij ontwikkelde zich geweldig fijn! Hij begon te begrijpen dat hij zelf zijn hersens mag  (en moet …) gebruiken en dat hij nieuwsgierig mag zijn. Baanbrekend! Langzaamaan viel ook het kwartje dat een foutje maken hem geen straf oplevert en kon hij steeds beter nadenken en ontspannen. 

Inmiddels zijn we een paar jaar verder en het gaat geweldig goed met hem! Hieronder kan je volgen wat we met hem hebben gedaan en waarom.

 

Eerst zijn hoofd, dan zijn lichaam

Omdat zijn bewegingen erg strak en stijf waren vroegen veel mensen of ik hem gelijk naar een osteopaat of andere body worker zou brengen. Mijn focus lag echter in de eerste weken vooral op zijn mentale en emotionele ontwikkeling. Als hij beter begrijpt wat er gebeurt en de kans krijgt om na te denken en keuzes te maken, krijgt hij meer zelfvertrouwen, nieuwsgierigheid en zelfstandigheid en raakt hij meer ontspannen. Zolang die geestelijke ontspanning er niet is heeft het weinig zin om van alles te doen aan zijn fysiek want alles wat een behandelaar los maakt zit zomaar weer vast door de stress. 

Een greep uit de dingen die we hebben gedaan om hem te helpen met zijn mentale en emotionele toestand: 

  • stilstaan en wachten … wachten … op tekenen van ontspanning, 
  • moving massage, zodat hij ook in beweging en bij aanraking durft te ontspannen en zich meer bewust wordt van zijn lichaam
  • de “7 games” van Parelli om een fijne basiscommunicatie op te bouwen. 
  • verplaatsen van voorhand of achterhand als isolaties zowel in stilstand als in stap en draf,
  • zonder hulpteugels balans en losgelatenheid vinden aan de longe en daarbij elke poging in de goede richting aanmoedigen.
  • leren ontspannen bij aanraking met zwepen, touwen en jassen, 
  • zelfstandig over plastic lopen, op verhogingen staan (zie foto) en door smalle doorgangen gaan waarbij hij in rust leert om zelfstandig en kalm zijn eigen hersens te gebruiken.
  • laten zakken van zijn hoofd en hals, 
  • inparkeren om op te stijgen aan twee kanten 
  • zelfstandig de trailer inlopen zonder dat ik meeloop.
  • cavalettiwerk aan de longe voor souplesse, buiging van gewrichten en rompstabiliteit (zie foto’s en later ook de video met meer gevorderd cavalettiwerk onder het zadel)
  • en gewoon lekker met de andere paarden mee op buitenrit. Feitelijk was dat de eerste keer dat ik erop zat: hup met Jane samen in de trailer, naar het bos, door het water, lekker fris en vrolijk vooruit!

Het is ongelooflijk hoe snel hij veranderde in zijn hoofd en mooi om te zien hoe dat al veel aan zijn lichaam verandert! Dit was een goed begin!

 

Een beetje meer paard worden

Daarnaast hebben we veel dingen veranderd die voor hem jarenlang “normaal” waren: geen bandages meer maar blote benen, ijzers eraf, stang en trens vervangen door een simpele bustrens, in de groep leven in plaats van isolatie en veel minder staluren. Hij is vrijwel zijn hele leven hengst geweest en moet nu eigenlijk opnieuw leren hoe het kuddeleven werkt. De merries vinden hem wel leuk maar Matador is baas en die vindt niet zomaar alles goed! De kudde – nu 6 paarden bij elkaar – begint hem nu langzaamaan te accepteren en we zien hem steeds vaker in de groep in plaats van op een afstandje. De enige momenten dat hij echt uit de groep moet is als één van de merries hengstig wordt. Hij springt er dan op en dat brengt veel te veel onrust en risico met zich mee.

 

Uit balans en veel te afhankelijk geworden van de ruiter

Maar dan is er ook het verhaal van zijn bewegingen. Daar moest echt veel aan veranderen. Op de foto bovenaan kan je duidelijk zien hoe arm de bespiering van de rug en achterhand is ontwikkeld en hoe de fascia in de achterhand verstrakt zijn. Hij is jarenlang gereden op een manier die zijn lichaam en geest niet goed heeft gedaan. “Self carriage” is de allerbelangrijkste factor om fysieke problemen bij rijpaarden te voorkomen: een eigen houding en een eigen balans. Van beiden was totaal geen sprake. Hij bleek erg scheef! Als hij even vertikale balans vond (het gewicht goed verdeeld over beide zijden en met ongeveer gelijke diagonalen) en de bovenlijn eindelijk een beetje durfde te ontspannen, dan viel hij zo naar voren dat hij moest versnellen om zijn lichaam overeind te houden. Ik merkte daarbij gelijk ook dat “er geen goede rem” op zat! In galop was het nog erger: hij was duidelijk gewend om door de ruiter “in de benen” gehouden te worden en kon in het geheel niet zijn eigen balans vinden of bewaren met een losse teugel. Hij probeerde zichzelf in balans te houden door hard te gaan en wist zich geen raad met bochten! Best spannend als je erop zat!

Een greep uit de dingen die we met succes hebben gedaan: 

  • aaien en zwaaien met de zweep, zodat hij er niet meer bang voor is en ik de zweep kan gebruiken om iets uit te leggen zonder stress
  • langzaam en in balans stappen zodat hij zijn passen af kan maken. Zijn stap is – zelfs in de wei – kort en telgang-achtig en ik weet inmiddels via vorige eigenaren dat dit echt in zijn genen verankerd zit. Zijn moeder en een volle broer bewegen precies hetzelfde in stap.
  • uitleggen van hulpen voor plaatsing van voor- en achterhand (zie foto’s onderaan), “drunken sailor exercise” (gewicht en richting afwisselend van linkerschouder naar rechterschouder en terug) “fishtailen” (achterhand van links naar rechts en terug terwijl de voorhand rechtuit gaat) in stap en draf. Als deze dingen licht en makkelijk gaan is het namelijk veel gemakkelijker om te communiceren bij de …
  • Na een paar weken voor het eerst een zo goed als symmetrische zweetprint onder het zadel!

    … “basic alignment exercise” voor het vinden van symmetrie en vertikale balans. Ik heb hier heel veel aandacht aan besteed en dat zal ook altijd zo blijven. Zonder die vertikale balans (of rechtrichten) is losgelatenheid en later verzameling zonder spanning totaal onmogelijk. Die symmetrische zweetprint op de foto hiernaast is niet vanzelfsprekend!

  • uitleggen van de “ho-hulpen” en achterwaarts op ademtaal en zithulpen (dus met zo min mogelijk teugelgebruik), vooral omdat hij moeite heeft om zichzelf in balans te houden en daardoor steeds harder gaat lopen. Een met behulp daarvan …
  • veel overgangen van stap/draf naar halt, waarbij mijn belangrijkste focus is dat hij fijn los en op lengte blijft in rug en hals.
  • “corners game” om in balans door hoeken en wendingen te gaan, 
  • halsstrekken zonder verandering van tempo en balans (al blijft hij hierbij nog wel teveel achter de loodlijn …)
  • slangenlijnen met veel buigingswisselingen voor souplesse en losgelatenheid
  • galopperen aan een losse teugel, ook in kleinere voltes

Allemaal oefeningen die erop gericht zijn dat hij lichte hulpen goed begrijpt en dat hij ontdekt dat hij zichzelf overeind kan houden. Zodat hij kan en mag ontspannen en zijn bewegingsvrijheid kan hervinden! Natuurlijk doen we niet al deze dingen tegelijk. Per keer kiezen we hier een aantal uit, zodat hij gelegenheid heeft om het ook allemaal te onthouden en verwerken.

 

De winst en de reis

De grootste winst? Een blij en gezien de historie optimaal gezond en los paard. Dat hij heeft geleerd om rustig na te denken en dat nieuwsgierig zijn gewaardeerd wordt. Dat zijn ademhaling weer normaal is. Dat hij kalm kan halsstrekken in draf zonder naar voren te vallen en daarbij heel ontspannen en tevreden briest! Dat hij lichte hulpen beter begrijpt en daardoor veel beter op eigen benen loopt. Dat hij zijn plezier in springen weer terug gevonden heeft. Dat hij nu ook regelmatig zonder hoofdstel wordt gereden en ook wissels en zijgangen kan lopen zonder teugels!

Een paar punten blijven altijd aandacht vragen. Zjn vertikale balans en losgelatenheid moeten we blijven ontwikkelen. Als je daar een poosje geen aandacht aan besteed wordt hij snel weer schever en stijver. Maar nu is zijn rug veel losser geworden, zijn achterbenen buigzamer, zijn passen langer en zijn stap zuiverder. En vooral: hij heeft er echt weer plezier in! Hij voelt zich zichtbaar en voelbaar beter!

 

raskanio band
Dit was een hele opgave. Hij had echt geen idee van wat zijn voeten moesten doen. Ook eraf duurde even :o)

 

Raskanio changing balance
Hij heeft de neiging om zijn rechtervoorbeen meer te belasten. Oefenen dus om zijn voorhand naar links te verplaatsen. En als die “communicatie op afstand” werkt kunnen we die balansverandering subtieler gaan inzetten om zijn vertikale balans te vinden.

 

Raskanio HQ yield
Ook de communicatie over de achterhandpositie bouwen we op. Door een combinatie van positionering van voorhand en achterhand kunnen we hem helpen om een betere balans te vinden waarbij hij ook de bovenlijn zal kunnen ontspannen.

 

Raskanio stapbalken
Cavalettiwerk voor bewustwording, coördinatie, souplesse en rompstabiliteit

Raskanio drafbalken

 

 

 

 

 

 

 

 

Meer inzicht en kennis zodat je zelf keuzes kan maken in de training?

Leren hoe je dit in de praktijk brengt? Doe dan mee aan de Jaaropleidingen Blokkadevrij Trainen


5 Bewezen succesvolle stappen om je paard te helpen met zijn balans 1

5 Bewezen succesvolle stappen om je paard te helpen met zijn balans

5 Bewezen succesvolle stappen om je paard te helpen met zijn balans 1

Balans voelt goed! Dat is een onweerlegbaar feit. Wel eens gedanst met een echt goede danspartner? Zo één die duidelijk leidt maar je toch op eigen benen laat dansen? Vrij maar met verbinding. Met gevoel over en weer, energiek, losjes, lichtvoetig? Je durft en kan steeds meer: het laat je stralen!

“Balans is ergens in het midden tussen scheef naar de ene of naar de andere kant, ergens tussen natuurlijk evenwicht en verzameling.”

Een onbereden paard is prima in balans … tot wij er ons mee gaan bemoeien … en er een ruiter op zijn rug gaat zitten. Het paard zal zijn natuurlijke balans moeten hervinden met die ruiter op zijn rug. Als dat lukt groeit zijn bewegingsvrijheid en zelfvertrouwen en zal hij met plezier zijn ruiter dragen. De meeste paarden lopen echter niet vanzelfsprekend in balans met een ruiter op hun rug. Ze spannen spieren aan die ze beter los kunnen laten, lopen op de voorhand en scheef. Dat kan komen door én leiden tot pijn, emoties en onbegrip. En dát leidt op zijn beurt tot steeds meer scheefheid bij ruiter en paard, verminderde kracht en coördinatie of zelfs blokkades en blessures. Reden genoeg om te zorgen dat je je paard helpt om zijn eigen balans terug te vinden en waar nodig te verbeteren!

“Balans is dynamiek, altijd in beweging. Hoe meer je bang bent om de balans kwijt te raken hoe minder je het vindt. Hoe beter je met je paard kunt communiceren, hoe minder erg het is als hij de balans even kwijt is … want je kan hem altijd helpen om het terug te vinden!”

5 Stappen om je paard te helpen aan balans

Er bestaat geen standaardrecept voor balans want alle paarden en ruiters zijn verschillend. Om balans te vinden moet je op zoek, maar het helpt om dat met een logische opbouw te doen.

1. STABILITEIT IN RITME, RICHTING EN SYMMETRIE (SRRS) 

Begin met met je paard in een constant tempo te laten lopen waarbij je eenvoudige lijnen precies rijdt (hoefslag volgen, binnenhoefslag, diagonalen, grote volte). Als ruiter ben je zo symmetrisch mogelijk en midden boven je paard: gelijke druk op beide beugels, zitbeenknobbels en teugels. Het paard mag hier in een natuurlijke eigen houding lopen.
Als je dit aan de longe doet: loop niet mee, draai hooguit mee op een vaste plaats. Uiteraard zonder je te bemoeien met zijn houding, dus ook zonder hulpteugels.
Consequente hulpen geven én echt geheel stoppen met je hulp als het tempo en de lijn goed zijn, is de sleutel.

2. COMMUNICATIE EN COÖRDINATIE OPBOUWEN VANAF DE GROND EN IN HET ZADEL

Leer je paard om op een lichte vraag zijdelings te buigen, afzonderlijk zijn voor- of achterhand naar links of rechts te verplaatsen, zijwaarts of achterwaarts te bewegen. Ja … dat was maar één zin maar het zijn al een heleboel stukjes afzonderlijke communicatie om aan je paard te leren.
De meeste ruiters geven gewoon hulpen "uit het boekje" en verwachten dat hun paard dan doet wat wordt bedoeld. Dat is natuurlijk vaak helemaal niet het geval als ze niet eerst (a) de hulpen aan het paard hebben uitgelegd en (b) het paard heeft geleerd wat hij met zijn lichaam en benen moet doen. We zien dus veel gewring, geduw, geworstel en getrek, vooral bij pogingen om zijgangen te rijden.

De tijd die je besteedt aan het opbouwen van communicatie en coördinatie verdien je later in 1000voud terug in de vorm van lichtheid en gemak!

3. RIJDEN MET EEN STILLE NEUTRALE VERBINDING IN ZIT EN TEUGEL

5 Bewezen succesvolle stappen om je paard te helpen met zijn balans 2
Foto 1: Cocoa in een natuurlijke eigen balans. Ik focus alleen op een constant ritme en vloeiende lijnen en stel verder geen eisen. Mijn taak: een zo comfortabel mogelijke passagier zijn die haar eigen balans houdt zonder zijn balans te verstoren.

Een stil contact voor je paard betekent dat je volledig met hem meebeweegt, dus niet dat je hand op één plek vaststaat. Een neutrale hand is een hand die voelt naar het paard, die niets eist of vraagt. Een hand die ontvangt en niet zendt. Dit vraagt beheersing van je natuurlijk grijp-, knijp- en trekreflexen! Kies eerst eenvoudige lijnen: hoefslag volgen, grote voltes … nothing fancy! Blijf dit doen totdat hij zelf zijn natuurlijke balans heeft hervonden en vertrouwd is geraakt met het ruitergewicht. En, zeker zo belangrijk: wij moeten zelf een goede passagier zijn en onze eigen balans aanpassen aan zijn manier van bewegen.

4. SPELENDERWIJS BALANS ZOEKEN DOOR VERANDERING IN JE EIGEN HOUDING EN BALANS

Het is onze bedoeling het paard zoveel mogelijk zelf te laten ontdekken wat goed voelt. Zodat hij die balans steeds meer zelf opzoekt en niet voortdurend “micromanagement” nodig is. Om samen die balans te vinden moet je een heel creatief en nieuwsgierig zijn. Het is zoeken naar een beweging die goed voelt, ook voor je paard. Begin altijd bij jezelf! Als je erop zit kun je variaties in je eigen balans testen: wat gebeurt er als ik iets meer gewicht op de linker of rechter beugel breng, iets meer naar voor of achter zit, mijn linker- of rechterschouder naar voor draai, etc. Iedereen die wel eens op de flexchair heeft geoefend weet dat kleine houdingsveranderingen grote impact hebben!

5. SPELENDERWIJS EXPERIMENTEREN MET DE LICHAAMSPOSITIE VAN JE PAARD

Als je de communicatie over zijdelings buigen, voorhand verplaatsen en achterhand verplaatsen ook vanuit het zadel goed hebt opgebouwd kun je spelen met de lichaamspositie van je paard. We vragen bijvoorbeeld om het gewicht van de voorhand meer naar het buitenvoorbeen te verplaatsen en voelen wat er verandert.

Stel je het voor als een gesprek: “Kun je je gewicht meer naar de buitenschouder verplaatsen? Dankjewel. Hoe voelt dat?” Het moment dat goed voelt is misschien niet het moment van die positie zelf maar een momentje als je paard weer terug “veert” en door het midden komt. Als je dat moment vindt kun je een volgende vraag stellen: “Zou je deze positie een paar passen kunnen volhouden?” Eerst zal hij vaak naar zijn oude voorkeurspositie terugveren (zou je zelf ook doen!!). Je kunt hem dan even snel herinneren: “Die schouder, weet je nog?” Die herinneringen worden steeds kleiner en minder vaak. Hij gaat het langer zelf volhouden. Durf ook eens met opzet “lekker fout” je paard de achterhand uit te laten zwaaien of juist over de binnen- of buitenschouder te “laten vallen”. Niet wild, maar voelend naar wat er precies gebeurt en op welk moment je paard kan ontspannen of juist in zijn kracht komt.

Balans voelt goed en maakt alles makkelijker

Vertrouw op je gevoel en op de feedback van je paard! Je paard zal zich ook fijn voelen als hij balans gevonden heeft: hij wil dan doorgaans graag zijn bovenlijn strekken en geeft vanzelf na. Sommigen ontspannen dan zo dat je ze even moet herinneren aan energie. Sommigen komen ineens echt in hun kracht! Natuurlijk geef je je paard de gelegenheid om van zijn nieuw gevonden balansmomenten te genieten en wordt zijn succes nadrukkelijk beloond. Met de deze nieuwe eigen balans als “thuisbasis” wordt alles wat erna komt veel makkelijker! En dat niet alleen: als je paard goed in balans loopt en je niet voortdurend hoeft te begrenzen of ondersteunen loopt hij ook minder risico op chronische blessures!

5 Bewezen succesvolle stappen om je paard te helpen met zijn balans 3
Foto 2: Cocoa negen weken later. Langzamerhand is de balans verschoven. Door gerichte oefening is hij sterker geworden en beter in balans. Hij is rechter, ritmischer en lichtvoetiger geworden. Nog net zo relaxed als in het begin maar met veel meer zelfvertrouwen, gemak en draagkracht.

Meer informatie of leren hoe je dit in de praktijk brengt?


Cavaletti op de cirkel

"Cavaletti arbeid" is nuttig en leuk om te doen. Ruiter en paard worden er handig van. Het is goed voor de coördinatie: paarden gaan echt goed letten op hoe ze hun benen gebruiken en hun voeten neerzetten. Daarnaast worden ze sterker, meer gebalanceerd en gaan ze - mits je aandacht besteedt aan HOE ze over de balken gaan - beter hun rug gebruiken. Het is een goed hulpmiddel om meer losgelatenheid en schwung te ontwikkelen en zo de gangen van je paard te verbeteren.

Natuurlijk is het ook goed voor de balans en de conditie van de ruiter door de afwisseling tussen gewone houding en verlichte zit. Heb je angst voor springen? Zelfs dan is dit voor jou en je paard altijd te doen!

Zelf ben ik erg enthousiast over bijvoorbeeld de manier waarop ruiters van wereldformaat in dressuur en eventing Reiner Klimke en zijn dochter Ingrid Klimke, stelselmatig cavalettiwerk in de opleiding opbouwen (Tip: Ingrid Klimke heeft een leuke trainings app voor op je mobiel gemaakt).

In onze eigen trainingsopbouw komen de balken al snel in de baan. Zodra een paard online/aan de longe zijn eigen gang en richting kan vasthouden (don't change gait/direction in de circling game en lopend aan de hand). Dan kan hij al leren om over verspreide losse balken te lopen zodat hij op zijn voeten gaat letten.

Heel fijn om mee te werken zijn de balken op een cirkel. Afhankelijk van de paslengte van je paard kun je je paard iets meer naar binnen of naar buiten over de balken laten gaan zodat het zo goed mogelijk past bij zijn natuurlijke beweging. Natuurlijk hoeft hij er niet altijd overheen. Je kunt het ook afwisselen met cirkels ervoor of er achterom. Zeker als hij nog wat onwennig is geeft hem dat de gelegenheid om even zijn ontspanning en ritme terug te vinden. Ritme, richting en contact moeten stabiel worden over de balken. Dat is je thuisbasis. En zoals alles begint en eindigt ook dít met ontspanning!

Natuurlijk beginnen we in stap met 1 of 2 balkjes. Als hij het begrepen heeft dan gaan we naar 3 of 4 balken, en naar draf. Wil je hem uitnodigen om zijn pas te verlengen en energieker te draven dan stuur je hem iets meer langs te buitenkant van de balken op de cirkel. En als je nog meer ritme wilt ontwikkelen kun je meer balken gebruiken, tot wel 8 achter elkaar. Kan je paard ook rustig een squeeze over een klein sprongetje? Dan gaan we ook over balken galopperen. Voor de galop maak ik ze graag iets hoger: ik leg de balk bijvoorbeeld op een autoband of springblok. Uiteindelijk kun je ook op de cirkel over meerdere cavaletti galopperen, waarbij zich een heel mooi ritme ontwikkelt.

Zeker in de draf en de galop is het fijn om op de cirkel te werken omdat de meeste paarden dan minder gauw versnellen dan als je de balken op een rechte lijn legt. Natuurlijk wil je daarna wel ook alles over de rechte lijn doen. Dan kun je het verder uitbouwen naar combinatielijntjes van balken en sprongetjes voor echte springgymnastiek. Of je kunt gebruik gaan maken van balken tussen de dressuuroefeningen door voor ritme en schwung. De variaties zijn eindeloos!